مقایسه تاثیر تمرینات هوازی و مقاومتی بر فاکتورهای آنژیوژنز در مردان دیابتی نوع 2

هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تمرینات هوازی و مقاومتی بر فاکتورهای آنژیوژنزی بیماران مرد دیابتی نوع 2 بود.26 آزمودنی مرد از مرکز دیابت استان کرمان با میانگین سنی57.2، وزن69.97، قد161.5 بصورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه قرار داده شدند: یک گروه تمرین هوازی(n=14) و یک گروه تمرین مقاومتی(n=12)، گروه تمرینی هوازی تمرینات ایروبیک عمومی و گروه تمرینی مقاومتی تمرینات کار با وزنه را به مدت 60 دقیقه در روز، 3 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته اجرا کردند.ما فاکتورهای آنژیوژنزی vegf، seng و همچنین fbs، bs و hba1c را قبل و بعد از دوره تمرینات در هر دو گروه سنجش کردیم. برای پی بردن به تفاوت در هرگروه از آزمون تی وابسته و برای مقایسه هر متغییر در بین دو گروه از آزمون tow way repeated measures anova استفاده گردید. در گروه تمرینی هوازی سطوح سرمی vegf بطور معنی داری افزایش یافت(p=0.001) سطوح سرمی قند خون ناشتا، hba1c و bs کاهش یافت، اما معنی دار نبود، همچنین سطوح سرمی seng بطور معنی داری کاهش یافت. در گروه تمرینی مقاومتی سطوح سرمی vegf بطور معنی داری افزایش یافت (p=0.004)، اما قند خون ناشتا(p=0.02)، hba1c (p=0.01)، bs(p=0.001) و seng بطور معنی داری کاهش یافت. مقایسه این متغییرها در دوگروه هوازی و مقاومتی نشان داد که بین هیچ یک از آنها ارتباط معنا داری وجود ندارد.بطور خلاصه نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که هر دونوع تمرین هوازی و مقاومتی سطوح سرمی vegf را افزایش، و سطوح سرمی seng، fbs، bs و hba1c را کاهش می-دهد؛ بنابراین تمرینات هوازی و مقاومتی روی فاکتورهای آنژیوژنزی تاثیر مشابهی ایجاد می کنند.